006 Het doel in mijn leven deel 4
Bijna acht jaar run ik nu mijn bureau in Onderwijsadviezen en coaching en ruim zes jaar mijn praktijk voor het visuele leersysteem. Ik had financiële zekerheid en kon me richten op de dingen die ík leuk vond. Ik bleek in staat om, als multitasker, heel veel ballen tegelijk in de lucht te houden. En daar maakte men ook, gratis, dankbaar gebruik van (en ook misbruik). Op een gegeven moment realiseerde ik mij dat ik naast Groeien&Bloeien fractiemedewerker, vicevoorzitter en burgerraadslid was van een politieke partij in de gemeente waarin ik woonde, naast columnist van de supportersvereniging van mijn cluppie, huiswerkbegeleider binnen Alpe d’HuZes, voorzitter van Alpe d’HuKids Nederland en secretaris van het GOC Parkstad (Geüniformeerden Ontmoetings Centrum voor veteranen en hun familie). Daarnaast was ik natuurlijk ook nog echtgenoot, vader, grootvader, mantelzorger en dies meer op het persoonlijke vlak.
Multitasken is prima, maar het kost ook heel veel energie. Ik deed te veel en moest op een gegeven moment de tol gaan betalen. Een vierde burn-out lag op de loer. Had ik dan totaal niets van de andere keren geleerd? Ik deed het allemaal voor nop en de enige credits voor mij waren een lief woord. Maar daar kan de schoorsteen, ook de persoonlijke, niet van roken. Helaas voor anderen heb ik duidelijke keuzes moeten maken. Wat is overgebleven zijn de schrijfsels als columnist, voorzitterschap van Alpe d’HuKids Nederland en natuurlijk de tijd die ik spendeer aan mijn gezin en familie. Ik tracht mezelf in toom te houden, maar dat lukt niet zo heel erg goed. Ik ben ondertussen teamleider van team Educatie binnen Alpe d’HuZes en redacteur van een maandelijks infoblad van mijn huidige woonplaats. Ik schrijf veel, getuige deze blogs, maar dat kost geen moeite en is gewoon ontzettend leuk om te doen. Ik kan heerlijk mijn besognes op papier zetten. Soms schrijf ik lekker alles van mij af, ook dingen die nooit het levenslicht zullen zien.
Opmerkzaam geworden door een bericht op Facebook kwam ik in contact met Cathy Spaas in België. Ik ging naar een lezing van haar in Hasselt en herkende me in haar betoog over hoogsensitiviteit. Afspraken voor een stuk begeleiding werden snel gemaakt. Na die begeleiding ben ik verder gaan zoeken. Hoeveel mensen op de wereld zouden er hoogbegaafd, hoogsensitief én beelddenker zijn? Ik ging me steeds meer afvragen: wat zijn de overeenkomsten en wat zijn de verschillen? Hoe kan ik deze mensen (kinderen/leerlingen) herkennen en screenen? Vragen, vragen en nog meer vragen. Ik heb nog geen antwoorden, maar wel een denkrichting. Ik doe nu veel aan zelfstudie op dit gebied en weet eigenlijk ook niet waar het naartoe zal leiden. Moet het wel ergens naartoe, dan?? Moet ik doelen in het vooruitzicht stellen?
Geconfronteerd met de huidige beperkingen inzake corona komt steeds weer naar voren dat doelen stellen iets is voor termijnwerk. Op de korte termijn is het vrij gemakkelijk; op de langere termijn wil ik eigenlijk niet meer. Ik heb meer toekomst achter me dan voor me. Het is tijd voor dagelijkse me-time!!