005 Het doel in mijn leven deel 3
Ik was van mijn eigenlijke doel: directeur van een basisschool langzaam “afgezakt” tot leerkracht (maar wel met alle expertise van een schoolleider). De directeuren die ik daarna kreeg hadden daar grote moeite mee, voornamelijk omdat ik hen, op teamvergaderingen, overrulede en ook nog vaak gelijk had. Ik zocht naar uitwegen, deed veel extra’s zoals organiseren van BSO’s en inrichten van een nieuw leerplein. Mooie projecten, maar helaas gingen de credits naar de directeur, of eigenlijk directrice. De directrice van mijn laatste school maakte het helemaal te bont, waardoor ik besloot er van de een op de andere dag een dikke streep onder te zetten en me helemaal te richten op mijn eigen tokkootje, maar wel met een goede uitstapregeling, want (financiële) zekerheid was toch wel belangrijk.
Groeien en Bloeien heet mijn eigen bureau voor Onderwijsadviezen en coaching. Omdat ik de leerlingen aan mij toevertrouwd wil laten groeien en bloeien, met hun eigen kernkwaliteiten en hun eigen talenten. Daarvoor schreef ik workshops en probeerde cliënten te vinden. Maar… ik ben geen goede ondernemer, liefst geef ik alles gratis weg omdat ik vind dat het belangrijk is dat velen op hun eigen goede plekje terecht komen. Voor de maatschappelijke tak van mijn cluppie Roda JC Kerkrade, Middenindemaatschappij, ontwierp ik een educatieve gezondheidkrant volgens de leertheorieën van Howard Gardners meervoudige intelligentie, werkte mee aan een educatief werkboek en schreef een heus kinderboek (ook een droom, een levensdoel, om iets wezenlijks achter te laten voor het nageslacht). Geen financiële vergoeding, maar ik werd dat jaar wel uitverkozen tot Supporter van het Jaar, een zeer eervolle vermelding, waar ik nog steeds trots op ben. Van het een kwam het ander en een tweede kinderboek voor mijn grote hobby, Alpe d’HuZes, was zo geschreven. Beide boeken werden voorzien van werkbladen die op mijn eigen site van G&B een plekje kregen. Werken voor een baas en werken aan mijn eigen zaak leverden aanvankelijk energie. Ik kon mijn ADV-dag, de woensdag, gebruiken voor G&B, maar allengs was dat niet meer te combineren. Een derde burn-out lag op de loer. Wilde ik daar niet in verzanden, moest ik zware beslissingen gaan nemen. Een levensdoel leek ver weg.
Mijn grote ommekeer, mijn nieuwe inzicht, kwam in die zomer, net voordat ik de moed had de brui er aan te geven. Ik wist niet wat ik moest, was dolende. Tot het moment dat ik het boek: “Beelddenken en begripsdenken” van Mechel Ensing in handen kreeg. Het was alsof ik er naartoe gezogen werd. Wat een herkenning. Ik was een beelddenker. Ik kon heel veel van mijn leven nu opeens verklaren en ging op zoek naar meer informatie. Uiteindelijk kwam ik terecht bij Marion van de Coolwijk in Alkmaar, voor mij de expert op het gebied van beelddenken in Nederland. Een nieuw doel kwam in zicht: ik ging alle opleidingen bij Marion doen en mijn onderwijsbureau ombouwen tot een praktijk voor het visuele leersysteem.
Mijn grote doel: beelddenkende kinderen die vastlopen in het onderwijssysteem weer gelukkig zien en met hen hun ouders.