004 Het doel in mijn leven deel 2
Ik werd dus een leerkracht, maar zonder horten of stoten is dat niet gegaan. Ik zakte zelfs voor… gym. Wie had dat kunnen denken, het doel hebben om sportleraar te worden en dan op de Pedac zakken voor gym!!!. Voor mijn eigen vaardigheid kreeg ik op eindlijst een 9.5, voor lesgeven een mager 6-je en voor de theorie een 3. Zelfs bij het herexamen gaf de docent en gecommitteerde mij geen hoger cijfer. Gemiddeld een ruime 6, maar met een 3 kon je niet slagen. Vaak gedacht dat ik door de docent gepiepeld ben. Ik wist veel van handballen, had een schitterende paper geschreven en lessen gegeven, had gestudeerd en tips ontvangen van mijn oude leraar op de HAVO, die in Oranje had gespeeld. Wat denk je? Geen vraag daarover. Wel onmogelijke opdrachten. Toen ik in de kantine mijn verdriet over het zakken zat te verwerken kwam een andere docent op mij af en troostte me. Het karakter van zijn collega was bekend… Ik moest een jaar overdoen en wisselde gym in voor tekenen. Ik slaagde met een ruime 8.
Met het papiertje op zak kon ik verder. Gymleraar worden? Wellicht, ware het niet dat ik in dat laatste jaar een lief meisje had leren kennen. Van het een komt het ander, en huisje, boompje, beestje ging de bovenhand voeren. Woning zoeken, trouwen (in die tijd nog gebruikelijk), baan zoeken en een leven samen opbouwen. En laat ik voorop stellen: nooit spijt van gehad en nog steeds met dat meisje getrouwd, al ruim 38 jaar. Het doel gymleraar werd het doel: samen gelukkig zijn en een gezinnetje stichten. Ook dat is allemaal gelukt, al moesten we voor onze baan wel heel vaak verhuizen., tot zelfs naar het andere deel van ons land. Maar ook daar leer je veel van.
Als je op jezelf wordt terug geworpen gaat dat leren eens zo snel. De doelen van toen: een goede onderwijzer worden, een lieve papa zijn, een goede interne begeleider worden, mijn diploma Magistrum Middenmanagement halen, een baan als adunct-directeur krijgen, Magistrum Schoolleider succesvol afsluiten. Heel veel doelen met een tweede burn-out als gevolg. Van directeur ging mijn weg langzaam terug naar leerkracht. Was ik dan ongeschikt?
Nee, absoluut niet. Maar mijn hoogbegaafde, hoogsensitieve beelddenken heeft mij in mijn carrière wel degelijk parten gespeeld. Ik heb alle belemmeringen en embodio’s doorlopen. Mijn laatste foefje was een MasterSEN (Specialist Educational Needs, specialist leidinggeven) welke tweejarige studie ik in één jaar heb volbracht op mijn ambitieniveau: cum laude. Met dat papiertje op zak sloten zich vrijwel alle deuren bij mijn werkgever: was ik te deskundig, te goed?? Ik heb het nog vier jaar vol weten te houden. Daarna heb ik mijn contract laten ontbinden en de voorzitter van mijn laatste schoolbestuur zei ooit tegen mij: “Roland, op onderwijsgebied ben je je tijd ver vooruit!”. Mooie woorden, maar ik kon er niets mee.
Maar door deze laatste studie kreeg ik wel een nieuw doel: mijn eigen bureau voor onderwijsadviezen en coaching.